7 różnych rodzajów muzyki EDM

Jako basista, lider zespołu, nauczyciel i kopista przez lata współpracowałem z setkami wokalistów. Chociaż pracujący muzycy znają setki utworów, piosenkarze muszą mieć dobre listy przebojów, aby ich muzyka była odtwarzana tak, jak chcą. Definiuję „dobrą listę przebojów” jako utwór muzyczny, który skutecznie mówi muzykom, co powinni zagrać.

Muzyka pisana występuje w siedmiu podstawowych formach: tabele akordów, nuty, śpiewniki, nuty prowadzące, fałszywe książki, wzorcowe wykresy rytmiczne i części w pełni zapisane.

Ponieważ muzyk ma obowiązek prawidłowego odtworzenia mapy, którą ma przed sobą, tak dostawca tabeli ma obowiązek zapewnić odpowiedni rodzaj mapy. Bardzo ważna jest wiedza, jakiego typu wykresu użyć do jakiego rodzaju utworu lub koncertu.

W tym artykule wyjaśniono, jakie są różne typy wykresów i w jakich okolicznościach należy z nich korzystać. Mam nadzieję, że uznasz to za przydatne.

RODZAJE MUZYKI EDM

Wykresy mogą być proste lub rozbudowane, w zależności od stylu muzyki i rodzaju koncertu. Coverów tradycyjnie uczy się z nagrań; muzykę klasyczną i chóralną można znaleźć w sklepach z nutami oraz w różnych katalogach muzycznych; liczne melodie można znaleźć w wszelkiego rodzaju książkach muzycznych; a wiele bibliotek publicznych udostępnia nagrania i muzykę do Twojego użytku.

Słowo „wykres” odnosi się do dowolnego utworu muzycznego lub dowolnej aranżacji (muzyki, która została zaadaptowana w unikalny sposób) utworu. Kilkadziesiąt lat temu było to ściśle „fajne” slangowe określenie utworu, ale obecnie każdy utwór muzyczny można nazwać listą przebojów, chociaż miłośnik muzyki klasycznej może nie nazywać dzieła Mozarta „listą przebojów”.

Bardzo ważna jest wiedza, jakiego rodzaju wykresu użyć do jakiego rodzaju melodii. Kiedy dajesz koncert i ktoś wręcza ci tabelę – tak właśnie jest i albo dobrze ją odczytujesz, albo nie. Jeśli jednak kupujesz wykresy, zlecasz je dla siebie lub dostarczasz sam, musisz wiedzieć, jakiego rodzaju użyć w jakich sytuacjach. Wiele lat temu, podczas występów piosenkarzy, piosenkarze przynosili wszelkiego rodzaju listy przebojów: dobre, złe, nieprawidłowe, nieodpowiednie i było to naprawdę bolesne. Piosenkarze, którzy dostarczyli odpowiednie listy przebojów, sprawili, że ich muzyka była odtwarzana tak, jak chcieli. Piosenkarze, którzy mieli niewłaściwe zestawienia, nie mieli tego i nie byli z tego powodu zbyt zadowoleni. Jeśli muzyk nie zna już konkretnych partii, może grać tylko zgodnie z tym, co ma przed sobą na liście przebojów. Chociaż dobry muzyk może zaimprowizować dobrą partię w dowolnym stylu, jeśli trzeba zagrać konkretną linię muzyczną, należy ją rozpisać.

Ponieważ muzyk ma obowiązek prawidłowego odtwarzania mapy, którą ma przed sobą, tak dostawca mapy ma obowiązek zapewnić odpowiednią kartę.

Nie wdając się w szczegóły dotyczące notacji muzycznej, oto różne rodzaje wykresów i ich zastosowanie:

1. DOM

Wykres akordów zawiera akordy, metrum (sposób liczenia utworu, np. w 4 lub 3 (jak walc) i formę utworu (dokładną kolejność sekcji). Ten typ wykresu jest głównie używany gdy: 1. określone partie muzyczne są zaimprowizowane lub już znane, ale należy odnieść się do formy i akordów, 2. zapewnić akordy do improwizacji lub 3. gdy trzeba napisać tabelę w ostatniej chwili, oraz nie czas na nic bardziej wyszukanego.

Tabela akordów nie zawiera melodii ani żadnych konkretnych partii instrumentalnych do zagrania. Aby grać na podstawie prostych tabel akordów, muzyk musi mieć stały czas, znać akordy i improwizować swoją partię w dowolnym stylu, w jakim jest dana melodia.

2. DOM TECHNOLOGICZNY

Nuty to kupiona w sklepie wersja utworu wydrukowana przez wydawcę i zawierająca część instrumentalną, akordy, tekst, melodię i formę. Utwór instrumentalny będzie oczywiście zawierał samą muzykę. Nuty są napisane zarówno na fortepian, jak i gitarę. Nuty gitarowe są w notacji standardowej (często klasycznej), a także w formacie TAB. Dobry utwór nutowy zawsze będzie wskazywał, czy jest to utwór na fortepian, czy na gitarę. Większość nut nie ma w pełni odzwierciedlać rzeczywistego nagrania, a aranżacja, którą słyszeliście na nagraniu, rzadko jest obecna.

Wiele osób doświadczyło frustracji związanej z uzyskaniem nut do utworu, który im się podoba, zagraniem go i odkryciem, że akordy różnią się od nagrania, a czasami także i forma. Niestety tak jest często i może być tak z wielu różnych powodów. Aby uzyskać dokładny układ i akordy, musisz „usunąć” piosenkę: nauczyć się jej ze słuchu. Usunięcie ma miejsce wtedy, gdy słuchasz utworu muzycznego i go zapisujesz. Usunięcia mogą obejmować zarówno proste wykresy akordów, jak i rozbudowane partie orkiestrowe lub cokolwiek pomiędzy. Aby wykonywać dobre eliminacje, musisz mieć dobry słuch, rozumieć i płynnie posługiwać się notacją muzyczną w odniesieniu do złożoności rodzaju muzyki, z którą pracujesz, a najlepiej rozumieć muzykę (im więcej, tym lepiej). Posiadanie „dobrego słuchu” polega na rozpoznawaniu i rozumieniu muzyki, niezależnie od tego, czy słyszy się ją w radiu, gra ją inny muzyk, czy też słyszy się w głowie.

3. GŁĘBOKI DOM

Śpiewniki są kompilacjami wielu melodii i często zawierają te same informacje, co nuty, a także akordy i aranżacje różniące się w większości przypadków od nagrania. Nuty zwykle mają pełne wstępy i zakończenia, podczas gdy melodie ze śpiewników są zazwyczaj skracane, aby stworzyć w książce miejsce na więcej melodii. Nuty są zazwyczaj pisane do grania na klawiaturze, ale śpiewniki są dostępne w różnych stylach i na różne instrumenty. Są one zestawiane według artysty, stylu, dekady i znajdują się w różnych kolekcjach, w tym motywach filmowych, hitach z Broadwayu itp.

Śpiewniki są dobrym źródłem odniesienia, gdy inne, dokładniejsze tabele są niedostępne. Na przykład: kiedyś potrzebowałem dwóch motywów filmowych na koncert (na życzenie klienta). Zamiast wydawać 8 dolarów na dwie nuty, kupiłem za 16 dolarów książkę z motywami filmowymi, która zawierała ponad sto utworów. Nuty i śpiewniki są raczej bezużyteczne na koncertach ze względu na kłopotliwe przewracanie stron i nieporęczność; ale w sytuacji awaryjnej korzystasz z nich i robisz, co możesz. Jeśli podczas występów na żywo musisz używać nut lub śpiewników: 1. skopiuj utwór na 1-3 stronach lub 2. skopiuj go i sklej ze sobą strony (chociaż, ściśle rzecz biorąc, może to zostać uznane za naruszenie praw autorskich). Pamiętaj, aby zawsze dostarczyć kopię każdemu muzykowi.

Aby grać ze śpiewników i nut, muzyk musi umieć czytać zapis nutowy lub przynajmniej zaimprowizować część z symboli akordów, tj. bębenka gitarowego, rytmu basowego, rytmu fortepianowego itp. lub jeszcze lepiej: Zarówno. Wokalista może zaśpiewać słowa, jeśli zna melodię, lub przeczytać zapisaną melodię, jeśli jej nie zna.

4. TECHNO

Arkusze prowadzące zawierają akordy, teksty i linię melodyczną utworu i są używane głównie przez śpiewaków, akompaniatorów i aranżerów, choć od czasu do czasu pojawiają się na estradzie. Autorzy piosenek używają arkuszy wiodących, aby chronić swoje utwory prawami autorskimi, a bardzo często nuty zawierają arkusz główny utworu w postaci skróconej wersji do wykorzystania. Zamiast trzech do sześciu stron nut do przewrócenia, pierwsza kartka ma zwykle jedną lub dwie strony. Arkusze prowadzące nie zawierają żadnego zapisu muzycznego poza melodią i akordami, więc muzyk musi wiedzieć, jak improwizować, czytając z nich. Arkusz wiodący jest zazwyczaj pisany przez kopistę muzycznego, który specjalizuje się w przygotowywaniu muzyki pisanej. Gra z arkuszy prowadzących w minimalnym stopniu wymaga grania akompaniamentu z akordów oraz zrozumienia kierunków i symboli formy (oznaczeń mówiących o przejściu do zwrotki, refrenu lub końca itp.), a maksymalnie posiadania doskonałych umiejętności akompaniamentu i płynnego czytania zapisu nutowego.

5. ELEKTRO

Fałszywa książka to duża księga z melodiami, która zawiera tylko linię melodyczną, słowa i akordy. Nie ma partii fortepianu, partii gitary ani partii basu. Dlatego nazywają ją fałszywą książką. Trzeba już znać swoje partie lub improwizować je w stylu utworu. Niektórzy nazywają to „udawaniem”. Udawanie oznacza posiadanie wystarczającej biegłości muzycznej, aby móc podążać za uchem i rozumieć na bieżąco: to jeden z powodów ćwiczenia słuchu. Kiedy uszy danej osoby „trenują się”, uczą się rozpoznawać i rozumieć powiązania wysokości tonów i elementów muzycznych. Dzięki temu zrozumieniu możesz „słyszeć” muzykę, nawet jeśli wcześniej jej nie słyszałeś, udawaj. Jeśli jednak nie słyszysz zbyt dobrze, naprawdę udajesz!

Zanim na rynku pojawiło się mnóstwo legalnych fałszywych książek, na ulicach było mnóstwo nielegalnych fałszywych książek. (W chwili pisania tego tekstu widziałem tylko kilka na koncertach). Ponieważ pracujący muzyk musi mieć dostęp do dużej liczby utworów na koncertach, muzycy stworzyli książki zawierające setki przydatnych utworów zawierających jedynie linie melodyczne i akordy. Pracujący muzyk nie potrzebuje spisanych wszystkich nut, ponieważ może improwizować, dlatego stworzono duże książki z wybranymi melodiami. Niektóre fałszywe książki są kopiowane ręcznie przez profesjonalnego kopistę lub od niechcenia piórem lub ołówkiem, podczas gdy inne składają się z pociętych nut, z których usunięto wszystkie partie fortepianu, pozostawiając melodię i akordy, a wszystko to w celu zagęszczenia przestrzeni.

Zamiast zabierać na koncerty stosy śpiewników, wrzucasz do torby fałszywą książkę zawierającą setki wybranych utworów i gotowe. Melodia zajmująca pięć lub sześć stron w formie śpiewnika lub nut może zająć jedną lub mniej strony, jeśli zostanie przepisana ręcznie lub pocięta, pozostawiając jedynie akordy i melodię. Często używa się fałszywych książek i rzadko zdarza mi się trafić na przypadkowe miejsce, w którym ktoś nie miał przynajmniej jednej.

Powodem, dla którego nielegalne książki są nielegalne, są prawa autorskie. W przypadku książek domowej roboty nic nie przechodzi przez wydawnictwa posiadające prawa do utworów, więc ani wydawcy, ani kompozytorzy nie otrzymują wynagrodzenia za ich wykorzystanie. Paragraf 22 przez lata polegał na tym, że nie było żadnych dobrych, legalnych fałszywych książek, z których profesjonalni muzycy mogliby skorzystać na koncercie. W śpiewniku zawierającym 200 melodii nadawało się może dziesięć. Tak więc gracze stworzyli własne, a występujący muzycy żyli długo i szczęśliwie. Ponieważ jednak tworzenie takich książek jest nielegalne, kilkadziesiąt lat temu kilku ogólnokrajowych dystrybutorów zostało aresztowanych i ukaranych grzywną za naruszenie praw autorskich. Ale mimo to nadal widzisz nielegalne książki na estradzie.

Na przestrzeni lat opublikowano wiele legalnych fałszywych książek, które są bardzo dobre. Istnieją książki muzyczne do: popu, jazzu, rocka, country, konkretnych artystów i tematów filmowych, a także specjalne książki ślubne ze wszystkimi kluczowymi utworami muzycznymi, które lubią panny młode. Duże sklepy z nutami powinny mieć je wszystkie. Niedawno niektóre z najpopularniejszych nielegalnych fałszywych książek stały się legalne. (Brawo!) Przykładem jest piąta edycja Real Book. Wypełniona głównie melodiami jazzowymi, książka jest w oryginalnym formacie, ale opublikowana legalnie jako 6. edycja Real Book.

W sklepach z nutami można znaleźć mnóstwo legalnych fałszywych książek, a książek nielegalnych… cóż, jesteś zdany na siebie. Magazyny branżowe i gazety związków muzycznych często reklamują szeroką gamę książek muzycznych, a także żartobliwych, muzyki etnicznej i innych powiązanych materiałów rozrywkowych. Czasami sklepy z instrumentami oferują również fałszywe książki.

Dobrze jest mieć podrabiane książki, ale im więcej utworów zna muzyk, tym lepiej.

6. GŁĘBOKIE TECHNO

Główne wykresy rytmiczne to wykresy przeznaczone dla sekcji rytmicznej (fortepian, bas, gitara i perkusja). Jest to jedna tabela zawierająca ogólny pomysł, na podstawie którego wszyscy mogą grać: szkic melodii, główna kopia wszystkiego dla każdego gracza. Te wykresy przypominają rozbudowane wykresy akordów z wystarczającą ilością szczegółów, aby muzyka albo sprawiała wrażenie i brzmiała bardziej jak oryginalne nagranie, albo zawierała wystarczająco dużo szczegółów, aby uczynić ją interesującą i rozpoznawalną, pozostawiając resztę improwizacji.

O ile utwór nie jest skomponowany lub zaaranżowany w tym stylu, a często tak jest, te listy przebojów są pisane przez kogoś, kto usuwa nagrania z nagrania, lub tworzone na podstawie wiodących arkuszy lub śpiewników. Podczas gdy arkusze prowadzące są przeznaczone przede wszystkim dla piosenkarza, główne wykresy rytmiczne są przeznaczone przede wszystkim dla muzyków. Kiedy piosenkarz udostępnia wykresy muzykom w zespole, zwykle używa się tych wykresów.

Główny wykres rytmu zawiera:

• Wszystkie akordy

• Kluczowe rytmy (główne rytmy)

• Kluczowe partie melodyczne instrumentów

• Kluczowe teksty do wykorzystania w razie potrzeby

• Kluczowy wokal w tle, jeśli jest obecny

• Dynamika – jak głośno, jak cicho itp.

• Dowolna forma, objaśniające instrukcje i symbole potrzebne do zapewnienia dobrego wykonania melodii.

Wszystkie style muzyki popularnej korzystają z głównych wykresów rytmicznych i często zdarza się, że mają je wraz z arkuszem wiodącym dla każdego utworu, jeśli w grę wchodzi piosenkarz. Czytanie i pisanie głównych wykresów rytmicznych wymaga płynnej improwizacji w stylu melodii i wymaga umiejętności płynnego czytania zapisów nutowych.

7. Zrelaksuj się

Kiedy muzyka musi być wyjątkowo specyficzna, zostanie w pełni zapisana. Wszystko, co trzeba zagrać, jest zapisane na stronie. Co grać, kiedy to grać i jak to grać: nuty, rytmy, dynamika i wszelkie wyrażenia zapisu, takie jak tempo (jak szybko lub wolno), kto co sygnalizuje itp. Większość profesjonalnych sesji nagraniowych i występów wymagają płynnego czytania nut i zapewniają indywidualne partie dla każdego instrumentu.

ARKUSZE TEKSTÓW Z AKORDAMI

Choć nie są to utwory pisane, na wzmiankę zasługują arkusze tekstów z akordami.

Śpiewacy grający na instrumencie często używają arkuszy tekstów z symbolami akordów zapisanymi nad słowami. Dla piosenkarza/muzyka są one bardzo przydatne i często są używane. Sam ich używałem.

Muzycy czytający te listy przebojów mogą jednak dobrze sobie poradzić, jeśli znają utwór, ale pozostawia to bardzo duży margines błędu. Bardzo często akordy są nad niewłaściwymi słowami lub akordy są błędne lub niekompletne: bardzo ryzykowna sprawa. Muzycy lubią konkrety.

Moi uczniowie korzystają z nich przez cały czas. Istnieje wiele stron internetowych, na których można pobrać tysiące arkuszy z tekstami. W niektórych sytuacjach są bardzo przydatne!